Όμως προψές μας έκανε περήφανους. Όσο μας απογοήτευσε τότε που έφαε (έστω και σε φιλικό) 6 που την Αλβανία, τόσο μας έκανε χαρούμενους που με αρκετά κιλά "μπάλας" κατόρθωσε να σκοράρει 4 γκόλ απέναντι στους υπερόπτες Πορτογάλους. Μιαν ομάδα που είναι κατ' εμέ μια κλάση κατώτερη της Ισπανίας και Γερμανίας αλλά στο ίδιο επίπεδο με ομάδες όπως Ιταλία, Αγγλία, Ολλανδία, Γαλλία.
Ας είναι καλά οι λεβέντες μας που μας έκαναν να αποβλακωθούμε μπροστά στην τηλεόραση, να απαρνηθούμε την άλλη Εθνική και να πανηγυρίσουμε 4 φορές, την μία περισσότερο από την άλλη.
Ας είναι όμως καλύτερα ο Άγγελος ο οποίος εδω και χρόνια με τα όσα προβλήματα που έχει η Εθνική Κύπρου έχει καταφέρει να μας κάνει (όχι εμάς αλλά κάποιους άλλους) υπερήφανους για αυτή την ομάδα που ως επι τω πλείστων παλεύει όλα τα παιχνίδια της. Να θυμηθούμε το 5-2 επι της Ιρλανδίας, ή την ήττα στο τελευταίο λεπτό με την Ιταλία; Σε ευχαριστούμε κ. Αναστασιάδη.
Πάμε και στην Εθνική Ελλάδας. Η οποία πήρε ότι άξιζε προχθές. Μου φαίνεται αδιανόητο ότι υπάρχει τόσο ταλέντο σε αυτή την ομάδα και ο τρόπος παιχνιδιού της σε κάμνει να θέλεις να αρχίσεις να διάς μπουνίες στην τηλεόραση. Ειλικρινά δεν θυμούμαι παιχνίδι που να είδα την Εθνική Ελλάδας και να ευχαριστηθώ εκτός που ένα που έβαλε 4 στη Λετονία (;;) και το παιχνίδι με τη Νιγηρία που έπαιζε εναντίον 10. Και όχι ρε φίλε, δεν είμαι αχάριστος..είμαι και εγω από αυτούς που βγήκαν στους δρόμους και πανηγύριζαν το 2004, είμαι και εγώ από αυτούς που πανηγύρισαν τη νίκη επι της Νιγηρίας και είμαι και εγώ από αυτούς που θα πανηγυρίσω ξανά όταν η Ελλάδα προκριθεί. Όμως δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω, είναι άσχημο θέαμα.
Τέλοσπαντων, εδώ θα είμαστε, και στους επόμενους αγώνες να τα ξαναπούμε.
No comments:
Post a Comment