Έχασες; Έφυες

Θκιαβάζω σε σάιτς και εφημερίδες ότι τρίζει η καρέκλα του Φον Χεϊζεν. Τζε μάχουμαι να καταλάβω με ποιον τρόπο σκέφτουνται μερικοί παράγοντες τζε φιλάθλοι.

Πρίν έρτει ο Φον Χεϊζεν, ο Απόλλωνας επαράπεε. Ο Γερμανός έστησε τους ομάδα, έκαμε μιαν ομάδα που τουλάχιστο σε αρκετά παιχνίδια χαίρεσαι να την βλέπεις. Ως προχτές ήταν ένα βαθμό πίσω που την κορυφή, είναι στους 8 του κυπέλλου τζε επειδή έφατες που την ΑΕΛ μάχουνται να τον δκιώξουν. Σαν να τζε η ΑΕΛ εν ένα χωρκό τζε δεν δικαιούται να κερδίσει τον Απόλλωνα. Σαν να τζε ο Απόλλωνας κάθε χρόνο κάμνει έτσι πορεία (έσιει που το 2005 τζε το Στάγκε).

Όμως έννεν μόνον ο Απόλλωνας. Οι πλείστες Κυπριακές ομάδες έτσι κάμνουν. Με το παραμικρό διώχνουν τους προπονητές τους ελπίζοντας σε μια βραχυπρόθεσμη αλλαγή ψυχολογίας. Από που να αρχίσουμε τζε που να τελειώσουμε; Που την ΑΠΕΠ που έδιωξε τον προπονητή πριν αρχίσει το πρωτάθλημα; Την Πάφο που τον έδιωξε που την πρώτη αγωνιστική; Τη Σαλαμίνα που έδιωξε το Σούπκα που την 6η αγωνιστική; Την Ανόρθωση; Την ΑΕΛ;

Για να λέμε τζε τα καλά όμως, υπάρχουν κατά τη γνώμη μου τζε διοικητικά συμβούλια 2 ομάδων που βάζουν γυαλιά σε όλους τους άλλους.
Μιλώ φυσικά για τον ΑΠΟΕΛ ο οποίος στήριξε πέρσυ τον Ιβάν ενώ η ομάδα πήγαινε χάλια και βλέπουμε τα αποτελέσματα σήμερα. Ένας βασικός, δυνατός κορμός που παίζει το πάσσινγκ game και που ξέρει να κερδίζει ακόμη και όταν δεν παίζει!
Η δεύτερη ομάδα εν η Ένωση Νέων Παραλιμνίου. Μια ομάδα που είχε άσχημα αποτελέσματα κατά καιρούς όμως σπάνια έδιωχνε τον προπονητή της. Να θυμηθούμε τον Γκούτμαν; Τον Κλίγκερ; Φέτος το Γιανέσκι; Κοινό σημείο και των τριών. Η Ένωση να χτυπάει εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Δύσκολος αντιπάλος για όλους τους μεγάλους, με δυνατή έδρα και ωραίο ποδόσφαιρο.

Ας ελπίσουμε ότι θα αρχίσουν και οι υπόλοιποι διοικητικοί παράγοντες να βλέπουν λιγο πιο μακριά από τη τριμηνία και να αρχίσουν να σκέφτονται λίγο πιο σφαιρικά και επιχειρηματικά.