Αρκετοί λένε ότι το ποδόσφαιρο αργοπεθαίνει, αλλά διαφωνώ με αυτή την προσέγγιση. Το ποδόσφαιρο έχει πέσει σε βαρύ κώμα μαζί με την κοινωνία. Το σκότωσαν όλοι αυτοί που ασχολούνται μαζί του. Οι παράγοντες, οι δημοσιογράφοι, τα ΜΜΕ, οι οπαδοί ΚΑΙ οι πολιτικοί. Όπως ακριβώς και την κοινωνία μας.
Στον αγώνα ΑΠΟΕΛ - Ομόνοια χθές έγινε ένα ρατσιστικό περιστατικό με παραλήπτη τον ποδοσφαιριστή Μίκαελ Ποτέ της Ομόνοιας. Ήταν αυτό μια αφορμή για να ξεκινήσει μια συζήτηση μεταξύ παραγόντων και φιλάθλων για το ποιος φταίει και τι φταίει. Τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι εξαντλήθηκαν σήμερα στις δηλώσεις Χριστοδούλου, Πετεβίνου και στο κατά πόσο έπρεπε ή όχι να αντιδράσει ο ΠΟΤΕ.
Η γνώμη μου είναι ότι οι ακραίες αυτές συμπεριφορές παρουσιάζονται από μερίδα οπαδών όλων των ομάδων. Είτε διαφωνείτε είτε συμφωνείτε αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Μεμονωμένα περιστατικά έχουμε ζήσει όλοι όσοι έχουμε πάει γήπεδο. Από τον καιρό που ήμουν μικρός θυμούμαι πάντα τα υποτιμητικά σχόλια για έγχρωμούς ποδοσφαιριστές από τους διάφορους φωστήρες στην κερκίδα.
Οι ρατσιστικές συμπεριφορές είναι απλώς ένας κρίκος στην αλυσίδα ακραίων συμπεριφορών που παρατηρούμε τόσο εντός αλλά και εκτός γηπέδου. Όταν ακούω μερικές φορές τους διάφορους παράγοντες και μη, να λένε την ατάκα "πρέπει να απομακρύνουμε αυτούς τους λίγους από τα γήπεδα" σηκώνουνται οι τρίχες της κεφαλής μου. Όταν τους απομακρύνεις από το γήπεδο, δεν λύνεις το κοινωνικό πρόβλημα, απλώς μεταφέρεις το πρόβλημα εκτός γηπέδου. Ρωτήστε και τους τυχερούς που έκαναν το λάθος να περάσουν από την Λεωφόρο Κένεντυ πριν λίγα Σαββάτα. Η εγκληματική συμπεριφορά είναι απόρροια της κοινωνίας, και της δομής της κατά κύριο λόγο, και μετά του εγκληματία ο οποίος εκμεταλλεύεται τα κενά που υπάρχουν για να προβεί σε ανάρμοστη συμπεριφορά.
Με τα προβλήματα αυτά ασχοληθήκαν πολλοί, αρκετές φορές. Το έκαναν όμως μόνο ευκαιρίας δοθείσης είτε γιατί ήταν θέμα που ΄έκαιγε' ή πουλούσε. Κανείς ποτέ δεν ασχολήθηκε με την οποιαδήποτε λύση.
Οι συμπεριφορές αυτές κατά την άποψη μου είναι επακόλουθο δύο βασικών ελλείψεων/ παραλείψεων στο κοινωνικό σύστημα της χώρας μας:
1) Έλλειψη παιδείας
Η παιδεία καλλιεργείται στο σπίτι από τους γονείς και ανθίζει στο σχολείο. Δυστυχώς στην Κύπρο νοσούμε αφού δεν υπάρχει η κατάλληλη εκπαιδευτική υποδομή όπου το παιδί μαθαίνει να σέβεται και να αγαπά τον συνάνθρωπο του είτε είναι διαφορετικής εθνικότητας ή χρώματος είτε είναι υποστηρικτής άλλης ομάδας. Πολύ απλοϊκά, η Κυπριακή νοοτροπία ασθενεί βαθύτατα σε θέματα που έχουν να κάνουν με τήρηση κανόνων και αρχών τα οποία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην έλλειψη σεβασμού, στην ανευθυνότητα, σε παραβίασεις και σε ακραίες συμπεριφορές. Οι συμπεριφορές αυτές εύκολα μεταφέρονται στο γήπεδο όπου είναι και πιο εύκολο να δημιουργηθούν οι ιδανικές συνθήκες εγκληματικότητας λόγω και των group dynamics.
2) Ανοχή εγκληματικότητας
Μια βόλτα σε οποιαδήποτε γειτονιά της Λευκωσίας θα σας πείσει. Ή έστω και ένα ταξιδάκι στο highway. Δεν υπάρχει πολυκατοικία, τοίχος, σπίτι, ταμπέλα η οποία να μην έχει έστω και κάποιο σύνθημα οπαδικό ή πολιτικό γραμμένο απάνω. Ο 'βιασμός' της Ελληνικής γλώσσας, η ανοχή, η ασχήμια σε όλο της το μεγαλείο σε χώρα Ευρωπαϊκή και πόλεις που θέλουν να ονομάζονται πολιτιστικές πρωτεύουσες της Ευρώπης..
Αυτοί που με κάθε ευκολία ρυπαίνουν με την πρώτη ευκαιρία, είναι οι ίδιοι που προβαίνουν στις ακραίες συμπεριφορές στα γήπεδα. Επειδή γνωρίζουν ότι η κοινωνία (αστυνομία, πολιτεία) ανέχεται αυτές τις μικροπαραβάσεις και συμπεριφορές, είναι αυτοί που θα προχωρήσουν και σε πιο ακραίες πράξεις. Με μαθηματική ακρίβεια. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι είναι άλλοι που γράφουν σε κάθε τοίχο, άλλοι που βρίζουν, άλλοι που σταματούν αυτοκίνητα στη μέση του δρόμου, άλλοι που ρίχνουν πέτρες στα γήπεδα και εκτός γηπέδων, άλλοι που βάζουν φωτιές. Και είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε θύματα και οι διάφοροι φωστήρες να αναβάλουν πρωταθλήματα και να επιμένουν στο ίδιο σενάριο περι απομάκρυνσης ταραχοποιών από τα γήπεδα. Όταν αφήνουμε τα μικροπροβλήματα που δημιουργούν οι μικροταραξίες άλυτα, στο τέλος θα τα βρούμε μπροστά μας και θα είναι μεγαλύτερα και δισεπίλυτα. Η ίδια η κοινωνία μας διαμορφώνει το κλίμα στο οποίο το έγκλημα καλλιεργείται.
Το ποδόσφαιρο είναι μικρογραφία της κοινωνίας. Η κοινωνία μας νοσεί, το ποδόσφαιρο πεθαίνει. Ελπίζω ότι επιτέλους έστω και μια φορά σε αυτή τη γέριμη τη χώρα να παρθούν αποφάσεις μακριά από πολιτικές, κομματικές, χρηματικές σκοπιμότητες. Διότι οι δικαιολογίες έχουν λείψει.
No comments:
Post a Comment